Muziektherapie

Muziektherapie is een vorm van preverbale psychotherapie. Het is een methodische vorm van hulpverlening waarbij muzikale middelen binnen een therapeutische relatie worden gehanteerd om verandering, ontwikkeling, stabilisatie of acceptatie te bewerkstelligen op emotioneel, gedragsmatig, cognitief, sociaal of lichamelijk gebied^[1]. Centraal staat de therapeutische relatie tussen één of meerdere patiënten en één of meerdere therapeuten die de behandeling van stoornissen in het gedrag en beleving tot doel heeft. Door gericht gebruik te maken van muziek in al haar verschijningsvormen biedt dit eigen specifieke psychotherapeutische mogelijkheden in de behandeling van psychische problemen. Het vormgeven en doorwerken van deze problemen op het muzikaal symbolisch niveau en de verbale reflectie daarover doet inzicht ontstaan in de eigen psychische problematiek, zodat stoornissen in gedrag en beleving verminderd en opgelost worden^[2].

Veel muziektherapeuten in Vlaanderen maken gebruik van een psychodynamisch denkkader. Muziektherapie wordt daar vooral ingezet als non-verbale psychotherapie in psychiatrische centra en de gezondheidszorg. In Nederland wordt muziektherapie vooral ingezet als vorm van gedragstherapie. Muziektherapie kan ook worden ingezet in de behandeling van verstandelijk gehandicapten en in de ouderenzorg. Doordat taal bij de muziektherapeutische behandeling amper een rol hoeft te spelen, is deze behandelvorm uitermate geschikt voor deze doelgroep.

1. ↑ Beroepsprofiel NVvMT, mei 2009
2. ↑ De Backer, J (2010). Beroepsvereniging voor Muziektherapeuten BMT.