Back ميكولا أزاروف Arabic ميكولا ازاروف ARZ Мікалай Янавіч Азараў Byelorussian Мікола Азараў BE-X-OLD Микола Азаров Bulgarian Николай Азаров BXR Mikola Azàrov Catalan Mykola Azarov Czech Азаров Николай Янович CV Mykola Asarow German
| Mykola Azarov | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
Mykola Azarov (2012)
| ||||
| Geboren | 17 december 1947 Kaloega, Sovjet-Unie | |||
| Politieke partij | Partij van de Regio's | |||
| Partner | Ljoedmyla Mykolajivna Azarova | |||
| Beroep | politicus | |||
| Religie | Oekraïens-orthodox (Moskou) | |||
| Handtekening | 
| |||
| Waarnemend premier van Oekraïne | ||||
| Aangetreden | 7 december 2004, 5 januari 2005 | |||
| Einde termijn | 28 december 2004, 24 januari 2005 | |||
| President | Leonid Koetsjma | |||
| Voorganger | Viktor Janoekovytsj | |||
| Opvolger | Joelia Tymosjenko | |||
| 14e premier van Oekraïne | ||||
| Aangetreden | 11 maart 2010 | |||
| Einde termijn | 28 januari 2014[1] | |||
| President | Viktor Janoekovytsj | |||
| Voorganger | Oleksandr Toertsjynov (waarnemend) | |||
| Opvolger | Arseni Jatsenjoek | |||
| ||||
Mykola Janovytsj Azarov (Oekraïens: Микола Янович Азаров) (Kaloega (Rusland), 17 december 1947) is een Oekraïens politicus. Van 7 december 2004 tot 28 december 2004 (onder Leonid Koetsjma) en van 5 januari tot 24 januari 2005 was hij interim-premier van Oekraïne en op 11 maart 2010 werd hij door de Verchovna Rada (parlement) verkozen tot premier onder president Janoekovytsj.[2] Azarov was een oude bondgenoot van Janoekovytsj en werd door sommigen een anti-populistische 'grijze muis' en de meest russofiele deelnemer van het kabinet genoemd.[3] Azarov spreekt het Oekraïens slecht, maar verzekerde bij zijn aanstelling in 2010 dat zijn regering Oekraïens zou spreken.[4] Door de pro-westerse Euromaidan-protesten trad hij op 28 januari 2014 af.[5]
Na de Revolutie van de Waardigheid vluchtte Azarov naar Rusland en kreeg volgens Azarov zelf naar verluidt "de status van politiek vluchteling aangeboden op persoonlijke instructies van Vladimir Poetin". Sindsdien woont hij naar verluidt in de buurt van het Russische dorp Petrovo-Dalneye, in de buurt van Moskou.[6]
Sinds juli 2014 staat Azarov op de internationale lijst van gezochte personen wegens vermeend machtsmisbruik. Op 19 januari 2015 vaardigde de districtsrechtbank van Kiev van Pechersk Raion een arrestatiebevel uit als preventieve maatregel om de uitlevering van Azarov uit de Russische Federatie mogelijk te maken.[7]
Azarov staat momenteel op de Lijst van mensen die zijn bestraft tijdens de Russisch-Oekraïense oorlog vanwege zijn rol in de Euromaidan. In 2015 richtte hij een regering in ballingschap op die algemeen werd gezien als een pro-Russische marionet.[8][9]
- ↑ Tijdens een kabinetscrisis tussen 3 en 13 december 2012 was Azarov tijdelijk demissionair premier tot hij een nieuwe coalitie had gevormd.
- ↑ Ukrainian parliament creates new coalition, Kyiv Post (11 maart 2010)
- ↑ (en) Luke Harding, Ukraine's new government puts final nail in coffin of the Orange Revolution; President Viktor Yanukovych tightens grip by appointing ally and dour technocrat Mykola Azarov as prime minister. The Guardian (11 maart 2010).
- ↑ (en) Azarov of Party of Regions swears speaking Ukrainian if appointed prime minister. Kiyiv Post (11 maart 2010).
- ↑ "Nieuwe premier in Oekraïne", NOS, 28 januari 2014. Geraadpleegd op 28 februari 2014.
- ↑ (en) The fates of Ukrainian runaway officials. www.ukrinform.net. Geraadpleegd op 25 oktober 2022.
- ↑ (en) On petition of the General Prosecutor's Office, for Azarov was issued an arrest warrant as a preventative measure. General Prosecutor of Ukraine website. 20 January 2015
- ↑ (en) Exiled Ukraine Premier Seeks to Regain Power, Though Not Crimea. Bloomberg (19 August 2015). Geraadpleegd op 16 maart 2022.
- ↑ (en) Putin's Latest Ukraine Gambit: A Puppet Government in Exile. Newsweek (20 August 2015).