NAVO-codenaam

NAVO-codenamen zijn codenamen die de NAVO tijdens de Koude Oorlog hanteerde voor onderzeeboten, oorlogs- en verkeersvliegtuigen en geleide projectielen van het Warschaupact, de Sovjet-Unie en China. Ze werden ingevoerd om de taalproblemen tussen de verschillende NAVO-partners zo veel mogelijk te overbruggen. De echte naam van een nieuw tuig werd immers vaak pas na lange tijd achterhaald, maar ondertussen dienden de troepen wel een manier te hebben om ernaar te verwijzen. Een speciaal comité, het ASCC (Air Standardization Coordinating Committee) was verantwoordelijk voor de toewijzing van deze codenamen.

Bij het toewijzen van de namen werd gebruikgemaakt van een systeem: de eerste letter verwees naar de rol van het toestel (B voor bommenwerper, F voor jachtvliegtuig – van het Engelse Fighter – enz.). Propellervliegtuigen kregen namen met één lettergreep en straalvliegtuigen een naam met twee lettergrepen.

Alleen voertuigen die al in gebruik waren tijdens de Sovjetperiode, hebben een NAVO-codenaam, aan nieuw ontworpen voertuigen worden ze niet meer toegewezen.