Nuruddin Salim Jahangir | ||
---|---|---|
1569 - 1627 | ||
Detail van een portret van Jahangir door Abu'l Hasan (1617)
| ||
Heerser van het Mogolrijk | ||
Periode | 1605 - 1627 | |
Voorganger | Akbar | |
Opvolger | Shah Jahan | |
Vader | Akbar | |
Moeder | Mariam-uz-Zamani |
Nuruddin Salim Jahangir, kortweg Jahangir of Jehangir (31 augustus 1569 – 28 oktober 1627), was keizer van het Mogolrijk van 1605 tot 1627. Hij was de opvolger van zijn vader Akbar. In tegenstelling tot zijn vader bezat hij weinig bestuurlijk of militair talent en voerde weinig vernieuwingen door. Ook overzag hij geen grote bouwprojecten. Jahangir wijdde zich vooral aan het uitbreiden van de ceremonie en pracht van het hof. Als gevolg namen het ontzag en aanzien voor de keizer en het hof toe, maar nam diens effectiviteit af. Voor zijn troonsbestijging in 1605 was Jahangir bekend als prins Muhammad Salim of kortweg prins Salim. In 1600 kwam hij in opstand tegen zijn vader, maar verzoende zich later weer met hem. Aan zijn hof stimuleerde Jahangir nog meer dan zijn vader kunst en wetenschap. Onder invloed van opium en alcohol werd Jahangir op latere leeftijd steeds onvoorspelbaarder. Gedurende de lange perioden waarin hij niet bij zinnen was bestuurde zijn laatste vrouw Nur Jahan het rijk. Na Jahangirs dood in 1627 volgde een oorlog om de opvolging, die door zijn favoriete zoon Khurram werd gewonnen. Khurram regeerde het rijk daarna onder de naam Shah Jahan.