Oedegen | ||||
---|---|---|---|---|
Oedegeïsche familie begin 20e eeuw
| ||||
Totale bevolking | Rusland 1.657 (2002) | |||
Verspreiding | kraj Chabarovsk en Primorje | |||
Taal | Russisch, Oedegeïsch | |||
Geloof | sjamanisme, animisme | |||
Verwante groepen | Mantsjoes, Nanai, Oeltsjen, Orotsjen, Evenken, Evenen | |||
|
Jaar | Aantal |
---|---|
1897 | 1.856 |
1926 | 1.357 |
1959 | 1.395 |
1970 | 1.396 |
1979 | 1.431 |
1989 | 1.902 |
2002 | 1.657 |
2010 | 1.496 |
De Oedegen (Russisch: Удэгейцы; Oedegejtsy, etnoniem: удээ; Oedee of удэхе; Oedeche) is een natuurvolk in het Russische Verre Oosten. Het volk leeft in kleine nederzettingen langs de zijrivieren van de Oessoeri (Chor, Bikin en Iman) en nabij het Nationaal Park Oedegejskaja Legenda. Ook langs zijrivieren van de Amoer (Anjoej Choengari en Koer) en aan rivieren die uitmonden op de Tatarensont (onder andere Samarga, Nelma en Edin). Het grootste deel leeft aan de rivier Chor en Bikin. Bij de Russische volkstelling van 2002 werden 1.657 Oedegen geteld, ongeveer 300 minder dan bij de volkstelling van 1989 (1.902). Bij de volkstelling van 2010 was hun aantal afgenomen tot 1.496.[1]
De Oedegen spreken gedeeltelijk de gelijknamige Toengoezische taal Oedegeïsch, dat het meest verwant is aan het Orotsjisch en bezig is te verdwijnen (in 2002 gaven nog slechts 227 in Rusland aan de taal te spreken, in 2010 nog 103), daar alleen de oudere generatie het nog spreekt. Een deel van de leden van het volk zijn onder andere aanhangers van het animisme, dierenverering en sjamanisme, maar het grootste deel leeft samen met de Russen in steden en nederzettingen met stedelijk karakter en is grotendeels geassimileerd in de Russische samenleving.