Ouderdom van de Aarde

De ouderdom van de Aarde bedraagt volgens de wetenschappelijke consensus 4,5 tot 4,6 miljard jaar (1 miljard jaar = 10⁹ jaar of 1 Ga). Deze waarde is gesteund op het onderzoek van de isotopische samenstelling van loodertsen uit het Archaïcum, en op dateringen met verschillende radiometrische methodes van meteorieten, waarvan men aanneemt dat hun ouderdom overeenkomt met die van het zonnestelsel. Bijkomende informatie wordt geleverd door de maanstenen waarvan de oudste gedateerd werd op 4,51 Ga met de rubidium-strontiummethode. Verder hebben dateringen met de uranium-loodmethode van een aantal kleine zirkoonkristallen in conglomeraatgesteente uit de Jack Hills in West-Australië, een ouderdom opgeleverd boven de 4 Ga, met een maximum van 4,40 Ga. Deze laatste resultaten hebben betrekking op de eerste processen die verantwoordelijk waren voor de vorming van de aardkorst en kunnen beschouwd worden als een minimumwaarde voor de Aarde als planeet.

De Aarde ontstond volgens de meest aanvaarde theorie door accretie van de zonnenevel. Het exacte moment waarop deze accretie plaatsvond is moeilijk te bepalen, omdat in de verschillende modellen voor accretie de lengte van het proces verschilt: van enkele miljoenen jaren tot 100 miljoen jaar. De exacte ouderdom van de Aarde is daardoor op dit moment niet nauwkeurig te bepalen.

In de eeuwen vóór de wetenschappelijke revolutie werd in Europa de ouderdom van de Aarde vooral bepaald aan de hand van gegevens in de Bijbel. Ook tegenwoordig accepteren een aantal, vooral conservatieve, religieuze groepen alleen schattingen van de ouderdom van de Aarde die gebaseerd zijn op theologische gronden.