Paleis van Caserta

18e-Eeuws Koninklijk Paleis van Caserta met park, aquaduct van Vanvitelli en San Leuciocomplex
Werelderfgoed cultuur
Paleis van Caserta
Land Vlag van Italië Italië
UNESCO-regio Europa en Noord-Amerika
Criteria i, ii, iii, iv
Inschrijvingsverloop
UNESCO-volgnr. 549
Inschrijving 1997 (21e sessie)
UNESCO-werelderfgoedlijst
Troonzaal
Tuin met in de verte (3 km) de achterzijde van het paleis
Beeldengroep van de betrapte godin Diana
Beeldengroep Actaeon die door zijn eigen jachthonden verslonden wordt

Het Paleis van Caserta (Italiaans: Reggia di Caserta) is een voormalige koninklijke residentie nabij de Italiaanse stad Caserta. Het is vermoedelijk het grootste gebouw dat in de 18e eeuw in Europa gebouwd is.

Het paleis heeft tussen 1780 en 1861 dienst gedaan als woon- en werkpaleis van de koningen van Napels en Sicilië. In 1997 is het gebouw met de tuinen en het aquaduct, dat de fonteinen van water voorziet, alsook het nabije complex Belvedere di San Leucio door de UNESCO op de Werelderfgoedlijst geplaatst. De reden die UNESCO hiervoor aangeeft is dat het paleis het laatste en ultiem perfecte gebouw is uit de barok-periode.[1]

  1. UNESCOsite evaluation.

From Wikipedia, the free encyclopedia · View on Wikipedia

Developed by Tubidy