Panopticum (architectuur)

Blauwdruk van een panopticum van de hand van Jeremy Bentham, 1791
Jeremy Bentham (Londen 1748–1832) was utilist en pleitbezorger van individuele en economische vrijheid, scheiding van kerk en staat, vrijheid van meningsuiting, gelijke rechten voor vrouwen, dierenrechten en de afschaffing van slavernij en fysieke straf (ook voor kinderen), het recht op echtscheiding en vrije handel.
Het principe van het panopticum is in Nederland toegepast in de koepelgevangenis van Breda, Arnhem en Haarlem (foto).
Het panopticon is de tegenstelling van de kerkers die Francisco Goya in zijn tijd schilderde: massa versus individu, duisternis versus licht, bedreiging versus beheersing.
Haarlem, 1910, constructie van het panopticon.

Het panopticum of panopticon, een latinisering van het Griekse πανόπτης, panoptēs ('alziend'), is een architectonisch principe, in 1791 beschreven door de Engelse liberale filosoof Jeremy Bentham. Het panopticon maakt het mogelijk groepen te controleren, te disciplineren, te bewaken, bestuderen, vergelijken en te verbeteren. Een gebouw volgens dit principe ontworpen bestaat uit een centrale hal met daarrond ringen van cellen over verschillende verdiepingen gestapeld. Een cel heeft twee ramen: één naar buiten en één op de centrale hal gericht. Eén opzichter in de hal volstaat om alle bewoners te bewaken, te kennen en te beheersen. Het panopticum dient volgens Bentham veel doelen: als gevangenis, als school, als werkplaats of hospitaal. Tegenwoordig wordt het panopticon vooral geassocieerd met een gevangenis in het algemeen of een koepelgevangenis in het bijzonder.

Een panopticum is verder: een verzameling wassen beelden, een wassenbeeldenmuseum en een wassenbeeldenspel.


From Wikipedia, the free encyclopedia · View on Wikipedia

Developed by Tubidy