Percy Bysshe Shelley

Percy Bysshe Shelley
Portret van Percy Bysshe Shelley (1819), door Amelia Curran, National Portrait Gallery
Algemene informatie
Geboren	4 augustus 1792
Geboorte­plaats	Field Place, Horsham
Overleden	8 juli 1822
Overlijdensplaats	in zee bij La Spezia
Land	Engeland
Beroep	dichter, schrijver, essayist
Handtekening
Werk
Jaren actief	1811-1822
Genre	Poëzie, roman, historisch, griezelroman
Stroming	romantiek
Dbnl-profiel
(en) IMDb-profiel
Portaal    Literatuur

Percy Bysshe Shelley (Field Place (Sussex), 4 augustus 1792 – in zee bij La Spezia, 8 juli 1822) was een Engels dichter uit de periode van de romantiek.

Zijn korte leven wordt gemarkeerd door tegenstrijdigheden. Hij was afkomstig uit een rijke aristocratische familie. In 1811, zijn eerste jaar aan de Universiteit van Oxford, schreef hij een pamflet waarin hij betoogde dat er geen afdoende bewijs bestond voor het bestaan van God (The Necessity of Atheism). Hierop werd hij van de universiteit gestuurd. Dit veroorzaakte een breuk met zijn vader, die niet kon instemmen met de radicale inzichten van zijn zoon.

In hetzelfde jaar ging hij er met de 16-jarige Harriet Westbrook, de dochter van een caféhouder, vandoor naar Schotland. Hij kreeg een dochter bij haar. Eenmaal getrouwd verhuisde hij naar het Lake District om daar te schrijven, maar vertrok al snel naar Ierland om zich daar bezig te houden met politieke pamfletten.

In 1814 liet hij zijn vrouw, die opnieuw zwanger was, in de steek en ging samen met Mary Godwin, de briljante dochter van Mary Wollstonecraft, en haar stiefzus Claire Clairmont, via Frankrijk naar Zwitserland, met de bedoeling er een commune van vrije liefde te starten.^[bron?] Nadat zijn eerste vrouw, die zwanger was van een onbekende man, zelfmoord had gepleegd door zichzelf in wanhoop te verdrinken, trouwde hij met Mary. Dit leidde tot veel protest in Engeland. In 1818 verliet Shelley zijn geboorteland en keerde er nooit meer terug.

Naast zijn affaires deelde Shelley zijn geld met vrienden die in nood verkeerden. Na een periode van rusteloos rondreizen vestigden de Shelley's zich in Pisa. Hier vond hij enige rust, maar niet voor lang. Toen hij met een vriend voer in de Ligurische Zee, sloeg hun boot om in een storm en verdronken beiden. Na enkele dagen spoelden hun lichamen aan op het strand. Shelley's as werd bijgezet op het Cimitero Acattolico in Rome. In Engeland werd opgelucht gereageerd: 'Shelley de atheïst is dood. Nu weet hij of er een God bestaat of niet.'

Zijn beste werk schreef hij in Italië. Het weerspiegelt zijn idealisme en zijn hoop dat er verlossing mogelijk is door de liefde en de verbeelding. Volgens hem bestaat er geen zekerheid alleen hoop.