الفبای فارسی | ||||
---|---|---|---|---|
Algemene informatie | ||||
Type | Abjad | |||
Talen | Perzisch, Urdu, Pasjtoe en Oeigoers (Osmaans) | |||
Schrijfrichting | Rechts-naar-links | |||
Verwantschap | ||||
Afgeleide schriften | Arabisch alfabet | |||
|
Het Perzische alfabet (Perzisch: الفبای فارسی, geromaniseerd: Alefbā-ye Fārsi) of Perzisch-Arabisch alfabet is een schrijfsysteem dat wordt gebruikt voor de Perzische taal die wordt gesproken in Iran (Westelijk-Perzisch) en Afghanistan (Oostelijk-Perzisch). De Perzische taal die in Tadzjikistan wordt gesproken (Tadzjieks-Perzisch) is geschreven in het Tadzjiekse alfabet, een gewijzigde versie van het Cyrillische alfabet sinds het Sovjettijdperk.
Het moderne Perzische schrift is rechtstreeks afgeleid van en ontwikkeld uit het Arabische schrift. Na de islamitische verovering van Perzië en de val van het Sassanische rijk in de 7e eeuw, werd het Arabisch gedurende twee eeuwen de taal van de regering en vooral van de religie in Perzië. De vervanging van de Pahlavi-scripts door het Perzische alfabet om de Perzische taal te schrijven, werd gedaan door de Saffaridendynastie en de Samanidendynastie in de 9e eeuw. Het is meestal maar niet uitsluitend van rechts naar links; wiskundige uitdrukkingen, numerieke datums en getallen met eenheden zijn van links naar rechts ingebed. Het script is cursief, wat betekent dat de meeste letters in een woord met elkaar in verbinding staan; wanneer ze worden getypt, voegen moderne tekstverwerkers de aangrenzende lettervormen automatisch bijeen.