Pink Floyd

Pink Floyd
Van links naar rechts: Roger Waters, Nick Mason, David Gilmour en Richard Wright in 1971
Achtergrondinformatie
Jaren actief	1965–1994, 2005, 2007, 2013–2014, 2022
Oorsprong	Londen
Genre(s)	Psychedelische rock Progressieve rock Elektronische muziek
Label(s)	Towel Harvest Columbia Capitol Records
Leden
Gitarist, zanger	David Gilmour
Drummer	Nick Mason
Toetsenist, zanger	Richard Wright †
Bassist, zanger	Roger Waters
Gitarist, zanger	Syd Barrett †
Officiële website
(en) IMDb-profiel
(en) Allmusic-profiel
(en) Last.fm-profiel
(en) Discogs-profiel
(en) MusicBrainz-profiel
Portaal    Muziek

Pink Floyd is een Engelse rockband die internationale erkenning heeft afgedwongen voor zijn progressieve psychedelische rockmuziek. De groep evolueerde tot pioniers van de progressieve rock en symfonische muziek. Pink Floyd is bekend door zijn filosofische songteksten, klassieke rockcomposities, experimenten met geluid, grafisch en artistiek vernieuwende hoesontwerpen en niet in de laatste plaats door spectaculaire live-concerten.

Als een van de meest succesvolle en invloedrijke bands in de rockmuziek verkocht Pink Floyd wereldwijd meer dan 300 miljoen albums.^[1] Syd Barrett, Roger Waters en het latere bandlid David Gilmour kenden elkaar van school in Cambridge, terwijl de overige leden Mason en Wright samen met Roger Waters architectuur studeerden aan het Polytechnic in Regent Street in Londen.

Pink Floyd had in de late jaren 60 aanvankelijk bescheiden succes als een psychedelische band die destijds nog geleid werd door Syd Barrett. Barretts toenemende onbetrouwbaarheid en zijn moeizame gedrag dwongen de overige bandleden om een nieuwe gitarist en leadzanger toe te voegen. Dat werd David Gilmour, die Syd Barrett later helemaal zou vervangen. Na het vertrek van Barrett werd zanger en basgitarist Roger Waters langzaamaan bandleider en de belangrijkste songwriter. Dit leidde tot enkele wereldwijd bekende albums zoals The Dark Side of the Moon (1973), Wish You Were Here (1975), Animals (1977) en The Wall (1979).

Tijdens de opnames voor The Wall ontstonden de eerste scheurtjes in de groep. Het volgende album, The Final Cut, was in feite al een soloproject van Waters, met enige assistentie van Gilmour. In 1985 stopte Waters ermee en leek het voorbij, maar in 1986 besloten Gilmour en Mason tot een doorstart en later voegde Wright zich bij hen. Dit zeer tegen de zin van Waters, waarna rechtszaken volgden over de naamvoering Pink Floyd. Waters verloor.

Het overgebleven trio maakte de albums A Momentary Lapse of Reason in 1987, The Division Bell in 1994, beide gevolgd door tournees en The Endless River in 2014.

Bob Geldof wist de groep inclusief Waters in 2005 bijeen te krijgen voor een optreden in het kader van het London Live 8-concert. Dit was het eerste optreden in de voltallige bezetting in 24 jaar. In februari 2006 verklaarde Gilmour tijdens een interview met de Italiaanse krant La Repubblica dat de band geen nieuw materiaal meer zal uitbrengen en niet meer zal touren.^[2] De individuele bandleden sluiten echter niet uit dat ze solo of in klein samenwerkingsverband verder musiceren, maar door het overlijden van Richard Wright in 2008 werd een reünie van de klassieke bezetting onmogelijk.

Ondanks Gilmours ontkenning in 2006 volgde toch nog The Endless River, een studioalbum dat in juli 2014 werd aangekondigd en in november 2014 uitkwam.

1. ↑ bandsintheworld.blogspot
2. ↑ La Repubblica, 3 februari 2006, Engelse vertaling