Pinnen is het Nederlands-Nederlandse woord voor het met een persoonlijke betaalkaart en een pincode opnemen van geld bij een geldautomaat of daarmee elektronisch betalen bij een betaalautomaat. In Vlaanderen spreekt men bijvoorbeeld van met de (bank)kaart betalen of gebruikt men de merknaam Bancontact.
Het woord pinnen komt van de afkorting pin van persoonlijk identificatienummer (pincode), en van het daarnaar genoemde betaalkaartmerk PIN; dit was vroeger de enige aanbieder van betaalkaarten in Nederland, waardoor dit merk synoniem werd met de handeling.[1] Dit merk bestaat niet meer sinds 2012 en pinnen is in werkelijkheid het gebruikmaken van een ander merk betaalkaart waarbij een pincode ingetoetst dient te worden.
Inmiddels wordt ook contactloos betalen, waarbij juist geen pincode ingetoetst hoeft te worden, pinnen genoemd. In Nederland heeft het daarmee ongeveer de betekenis gekregen van direct betalen zonder contant geld.
Het woord pinnen is een begrip binnen Nederland geworden, maar is in Vlaanderen nooit algemeen gebruik geraakt. Geldopname aan een geldautomaat wordt in Nederland soms ook wel geld tappen of flappentappen genoemd.
- ↑ VAN PIN NAAR PINNEN. Betaalvereniging Nederland (2012). Geraadpleegd op 8 juli 2014.