Potentiaalstroming

In de stromingsleer is een stroming in een snelheidsveld een potentiaalstroming, als dat veld een potentiaal heeft. De stroming is dan de gradiënt van de snelheidspotentiaal, een scalaire grootheid. Omdat de rotatie van een gradiënt altijd nul is, zijn potentiaalstromingen rotatievrij, wat voor verschillende toepassingen een geoorloofde benadering is.

In het geval van een onsamendrukbare stroming moet de snelheidspotentiaal aan de laplace-vergelijking voldoen. Dan is potentiaaltheorie, gedefinieerd als de studie van harmonische functies, van toepassing, met een snelheidspotentiaal die specifiek geschikt is voor het bestudeerde stromingsprobleem. Maar ook voor samendrukbare stromingen, bijvoorbeeld bij geluid en voor vliegtuigen bij hogere machgetallen, wordt de potentiaalstromingsbenadering gebruikt. Verder vindt potentiaalstroming toepassing bij zowel stationaire als instationaire stromingen.

Potentiaalstroming wordt onder andere toegepast voor: het snelheidsveld rond vliegtuigvleugels, buiten grenslaag en zog, oppervlaktegolven, en grondwaterstroming. Voor stromingen – of deelgebieden in stromingsvelden – met sterke vorticiteitseffecten geeft potentiaaltheorie geen bruikbare benadering van de stroming.