Potvis IUCN-status: Kwetsbaar[1] (2008) | |||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Groep potvissen met op de voorgrond een moeder en haar kalf | |||||||||||||||||
Taxonomische indeling | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Soort | |||||||||||||||||
Physeter macrocephalus Linnaeus, 1758 | |||||||||||||||||
Afbeeldingen op Wikimedia Commons | |||||||||||||||||
Potvis op Wikispecies | |||||||||||||||||
|
De potvis of cachelot[2] (Physeter macrocephalus) is een walvis uit de familie van de potvissen (Physeteridae).
De wetenschappelijke naam van de soort werd in 1758 gepubliceerd door Carl Linnaeus in de tiende editie van Systema naturae.[3] Er is lange tijd onenigheid geweest over de wetenschappelijke naam van de potvis, maar de naam Physeter macrocephalus wordt tegenwoordig als algemeen aanvaard beschouwd.[4]
De potvis is de grootste nog levende soort van de onderorde van de tandwalvissen (Odontoceti). Mannetjes kunnen een lichaamslengte bereiken van ongeveer achttien meter en een gewicht van 45 ton. Vrouwtjes blijven met een lengte tot elf meter en een gewicht tot 35 ton echter aanzienlijk kleiner. De lichaamskleur is grijs tot donkergrijs, de onderzijde is lichter en heeft vaak lichtere vlekken. Potvissen hebben een van de grootste verspreidingsgebieden van alle zeezoogdieren en komen vrijwel wereldwijd voor in alle diepere delen van de zee. Ze staan bekend als goede duikers die uren onder water kunnen blijven en meer dan drie kilometer diep kunnen duiken.
Op het menu staan voornamelijk pijlinktvissen en andere zeedieren zoals vissen. Vrouwtjes en hun jongen zwemmen in groepen in tropische wateren terwijl mannetjes in afzonderlijke groepen verblijven of alleen leven. Af en toe voegen de mannetjes- en vrouwtjesgroepen zich samen om te paren. De belangrijkste natuurlijke vijand is de orka (Orcinus orca).
De mens heeft de potvis bijna op de rand van uitsterven gebracht door de intensieve walvisjacht om het vlees en het vet van het dier te verkrijgen. De potvis werd hierdoor in de negentiende en twintigste eeuw in aantal gedecimeerd maar tegenwoordig is de jacht op dier verboden. De belangrijkste bedreigingen zijn aanvaringen met schepen, verstrikking in visnetten en ander menselijk afval en door mensen gecreëerde onderwatergeluiden. Mogelijk vormt ook klimaatverandering een toekomstige bedreiging.
<ref>
; er is geen tekst opgegeven voor referenties met de naam WINKLER