Prefix- en suffixnotatie

Prefixnotatie is een vorm van wiskundige notatie waarbij alle operatoren voor hun argumenten geschreven worden. Prefixnotatie is gebruikelijk bij functies: we schrijven doorgaans ${\displaystyle f(x,y)}$ in plaats van ${\displaystyle xfy.}$ Een uitzondering geldt eigenlijk alleen voor de klassieke functies zoals optelling, deze worden infix geschreven: ${\displaystyle x+y.}$ In prefixnotatie zou een optelling geschreven worden als ${\displaystyle +(x,y).}$ Gaat men ervan uit dat een optelling altijd precies twee argumenten heeft ${\displaystyle +(x,y,z).}$ kan dus niet voorkomen), dan kan het ook zonder haakjes: ${\displaystyle +xy.}$

Suffixnotatie is het tegenovergestelde van prefixnotatie: het achteraan schrijven van de operator.

Prefixnotatie is omstreeks 1920 uitgevonden door de Poolse logicus Jan Łukasiewicz als notatie voor de propositielogica. Men spreekt daarom ook wel van Poolse notatie. Suffixnotatie heet dan ook wel Omgekeerde Poolse notatie (of RPN, reversed Polish notation). Poolse notatie sloeg in het oorspronkelijke toepassingsgebied niet aan.