Back پسيودو ديونيسيوس ذا اريوپاجيت ARZ Saxta Dionisi Areopagit Azerbaijani Псевдо-Дионисий Ареопагит Bulgarian Pseudo-Dionís l'Areopagita Catalan Pseudo-Dionysios Areopagita Czech Pseudo-Dionysius Areopagita German Ψευδο-Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης Greek Pseudo-Dionysius the Areopagite English Pseŭdo-Dionizio la Areopagano Esperanto Pseudo Dionisio Areopagita Spanish
Pseudo-Dionysius ("valse Dionysius", van Gr. ψευδειν, "liegen") is de naam die tegenwoordig gegeven wordt aan een vijfde-eeuwse christelijke theoloog en neoplatonistisch filosoof, die zichzelf in zijn werken voordeed als Dionysius de Areopagiet. Zijn werken worden aangeduid als het Corpus Areopagiticum.
Vooral in het oostelijk deel van het Byzantijnse Rijk had het oeuvre al snel grote invloed. Omstreeks 540 was er al een vertaling in het Syrisch. Omstreeks dezelfde tijd bracht Johannes van Scythopolis een uitgebreide en geannoteerde versie van het Corpus uit. Maximus Confessor (580-662) schreef uitvoerige commentaren op de werken van Pseudo-Dionysius. Het had verder grote invloed op onder meer Johannes Damascenus (676-649) en Gregorius Palamas ( 1296-1359). In het westen hadden zijn theologische opvattingen grote invloed in met name de veertiende en vijftiende eeuw op de mystiek van onder meer Margareta Porete (ca. 1250- 1310), Meester Eckhart (ca. 1260-1328), Johannes Tauler (ca, 1300-1361), Jan van Ruusbroec (1293-1381), Jean de Gerson (1363-1429), Juliana van Norwich (1342-1416) en Theresia van Ávila (1515-1582).