Richard Nixon

Richard Nixon
Richard Milhous Nixon
Richard Milhous Nixon
Geboren 9 januari 1913
Yorba Linda (Californië)
Overleden 22 april 1994
New York (New York)
Politieke partij Republikeinse Partij
Partner Pat Nixon (1912–1993)
Beroep Politicus
Advocaat
Auteur
Religie Quaker
Handtekening Handtekening
Website nixonlibrary.gov
37e president van de Verenigde Staten
Aangetreden 20 januari 1969
Einde termijn 9 augustus 1974
Vicepresident(en) Spiro Agnew (1969–1973)
Gerald Ford (1973–1974)
Voorganger Lyndon B. Johnson
Opvolger Gerald Ford
36e vicepresident van de Verenigde Staten
Aangetreden 20 januari 1953
Einde termijn 20 januari 1961
President Dwight D. Eisenhower
Voorganger Alben Barkley
Opvolger Lyndon B. Johnson
Senator voor Californië
Aangetreden 1 december 1950
Einde termijn 1 januari 1953
Voorganger Sheridan Downey
Opvolger Thomas Kuchel
Lid van het Huis van Afgevaardigden
voor het 12e congresdistrict van Californië
Aangetreden 3 januari 1947
Einde termijn 1 december 1950
Voorganger Jerry Voorhis
Opvolger Patrick Hillings
Portaal  Portaalicoon   Politiek

Richard Milhous Nixon (Yorba Linda (Californië), 9 januari 1913New York (New York), 22 april 1994) was een Amerikaans politicus van de Republikeinse Partij. Hij was de 37e president van de Verenigde Staten van 1969 tot 1974.

Daarvoor diende Nixon als Afgevaardigde voor Californië (12e District)[1] van 1947 tot 1950 toen hij werd gekozen als senator voor Californië. In 1952 werd hij door Dwight D. Eisenhower gekozen als zijn running mate voor de presidentsverkiezingen van 1952 die zij ook wonnen. Nixon nam afscheid van de Senaat om de 36e vicepresident van de Verenigde Staten te worden. Na twee termijnen als Eisenhowers vicepresident, stelde Nixon zich kandidaat voor de Amerikaanse presidentsverkiezingen van 1960. Hij won de nominatie voor de Republikeinse Partij maar verloor de verkiezingen van senator voor Massachusetts John F. Kennedy. Na een mislukte poging in 1962 om gouverneur van Californië te worden, trok Nixon zich terug uit de politiek en nam zijn oude beroep van advocaat weer op.

Nixon maakte echter een succesvolle comeback in de politiek door de nominatie van de Republikeinse Partij voor de Amerikaanse presidentsverkiezingen van 1968 te winnen. Samen met running mate Spiro Agnew versloeg hij de kandidaat van de Democratische Partij, vicepresident Hubert Humphrey. Nixon won ook de Amerikaanse presidentsverkiezingen van 1972, waarin hij de kandidaat van de Democratische Partij, George McGovern, in een van de grootste politieke overwinningen in de Amerikaanse presidentsverkiezingen ooit versloeg.

Nixons presidentschap werd gekenmerkt door de Vietnamoorlog en het groeiende verzet daartegen in de Verenigde Staten, het voeren van een ontspanningspolitiek met de Sovjet-Unie en het aangaan van relaties met de Volksrepubliek China. Ook werden tijdens zijn presidentschap het Environmental Protection Agency en de Drug Enforcement Administration opgericht en voerde Apollo 11 de eerste maanlanding uit.

Nixon trad op 9 augustus 1974 af toen zijn positie door het Watergateschandaal onhoudbaar was geworden. Hij was daarmee de eerste president van de Verenigde Staten die vrijwillig aftrad. Hij werd opgevolgd door zijn tweede vicepresident, Gerald Ford.

  1. Pdf-documentGuide to the 1946 Congressional Campaign

From Wikipedia, the free encyclopedia · View on Wikipedia

Developed by razib.in