Route van de Ronde van Frankrijk 1948. | |||
Eindklassement | |||
---|---|---|---|
Algemeen klassement | Gino Bartali | 147h 10' 36" | |
Tweede | Briek Schotte | + 26' 16" | |
Derde | Guy Lapébie | + 28' 48" | |
Vierde | Louison Bobet | + 32' 59" | |
Vijfde | Jean Kirchen | + 37' 53" | |
Zesde | Lucien Teisseire | + 40' 47" | |
Zevende | Roger Lambrecht | + 49' 56" | |
Achtste | Fermo Camellini | + 51' 36" | |
Negende | Louis Thiétard | + 55' 23" | |
Tiende | Raymond Impanis | + 1h 00' 03" | |
Rode Lantaarn | Vittorio Seghezzi (44e) | + 4h 26' 43" | |
Bergklassement | Gino Bartali | 62 punten | |
Tweede | Apo Lazaridès | 43 punten | |
Derde | Jean Robic | 38 punten | |
Ploegenklassement | België | - | |
Tweede | Frankrijk | - | |
Derde | Parijs | - |
De 35e editie van de Ronde van Frankrijk ging van start op 30 juni 1948 in Parijs, waar de ronde op 25 juli ook weer eindigde. Er stonden 120 renners verdeeld over 12 ploegen aan de start.
De rit Briançon-Aix-les-Bains wordt gereden onder Siberische omstandigheden. In de afdaling van de Galibier moet Apo Lazaridès een ijspegel van zijn kin rukken.
Halverwege de Tour belde de Italiaanse premier Alcide De Gasperi met Gino Bartali en vertelde hem dat het land dringend behoefte had aan Italiaans toursucces. In het thuisland dreigde een communistische opstand. Prompt won Bartali drie Alpenetappes op rij. In totaal won Bartali 7 etappes waaronder alle vijf de grote bergetappes. In het algemeen klassement was hij dan ook ongenaakbaar. Bartali's overwinning kwam tien jaar na zijn eerste overwinning in 1938, nog steeds een record voor het grootste aantal jaren tussen twee overwinningen van dezelfde rijder.