Sahoel

Sahoel of Meganesië was een samenhangende landmassa die tijdens de laatste ijstijd bestond uit Australië, Nieuw-Guinea met de Aru-eilanden, grote delen van Arafurazee en Tasmanië. De huidige isolatie van de eilanden van het Australische vasteland ontstond na het einde van de laatste ijstijd, toen het zeeniveau door het smeltende landijs met meer dan honderd meter steeg.

De hierdoor ontstane zeestraat tussen het Kaap York-schiereiland van de Australische deelstaat Queensland heet Straat Torres en is 140 kilometer breed. De Straat Bass tussen Tasmanië en het Australische continent is ongeveer 250 km breed en heeft een gemiddelde waterdiepte van ongeveer 90 m. De overstroming van Straat Torres vond ongeveer 8000 jaar geleden plaats en van de Straat Bass ongeveer 12.000 jaar geleden. Het zeeniveau bereikte ongeveer 6000 jaar geleden het huidige niveau.

Anderzijds was Sahoel nooit door een landbrug verbonden met het met Zuidoost-Azië verbonden Soendaland. Deze scheiding van Soenda en Sahoel weerspiegelt zich ook in de verschillende fauna's van beide regio's, begrensd door de Lydekker-, Wallace- en Weberlijnen. De fauna van de afzonderlijke eilanden in de voormalige regio Sahoel is daarentegen erg vergelijkbaar. Buideldieren komen voor op Australië, Nieuw-Guinea en Tasmanië en een aantal westelijkere eilanden van Wallacea tot in Sulawesi, en sommige soorten regenboogvissen komen zowel in het noorden van Australië als het zuiden van Nieuw-Guinea voor.