Salische Franken

Salische Franken (of Saliërs) waren een noordwestelijke subgroep binnen het stamverband van de vroege Franken, die voor het eerst werden beschreven in historische bronnen uit de derde eeuw.

In 358 vestigden Salische Franken zich binnen het Romeinse Rijk in Toxandrië. Ze kwamen uit de oostelijk van de IJssel en Rijn gelegen delen van Germania. Een ander Frankisch stamverband, de Ripuarische Franken waarmee de Saliërs zich later verenigden, verbleven zuidelijker, ter hoogte van Keulen, rond de oevers van de Rijn, waaraan dezen hun naam ontleenden: het Latijnse ripa betekent oever. De goede verstandhouding tussen de Salische en Ripuarische Franken bleef na de dood van Sigebert de Lamme niet bestaan.^[bron?] Koning Clovis duldde geen andere Frankische stammenvorst en begon ze een voor een uit te schakelen, zowel Salische als Ripuarische vorsten, totdat hij in het begin van de 6e eeuw alleenheerser werd over het hele Frankenland.