Samuel Blommaert (Bloemaert, Blommaerts, Blommaart, Blomert, etc.) (Antwerpen, 11 (of 21) augustus 1583 – Amsterdam, 23 december 1651)[1] was een koopman, afkomstig uit een familie van goudsmeden en diamanthandelaren. Hij was overduidelijk geïnteresseerd in kostbare metalen, delfstoffen en mineralen. In 1602 verbleef hij langere tijd in Benin.[2][3][4][5] In de jaren 1605-1606 verbleef hij op Borneo. Blommaert was bewindhebber van de Westindische Compagnie van 1622 tot 1629 en opnieuw van 1636 tot 1642. Tijdens deze laatste periode was hij consul van Zweden in de Republiek en speelde een belangrijke maar dubieuze rol in de expeditie van Peter Minuit leidend tot het uitroepen van de kolonie Nieuw-Zweden. In 1645 werd hij voor de derde keer benoemd als bewindhebber van de WIC omdat hij een van de belangrijkste investeerders was.
- ↑ Samuel Bloemert is begraven in de Westerkerk [1]. In januari 1652 zat de weduwe Catharina Reynst bij de notaris. Het was de weduwe die in 1654 is begraven en niet haar echtgenoot zoals soms is te lezen.
- ↑ Het verslag, dat hij aan Isaac Vossius gaf, werd gebruikt door Olfert Dapper in 1668.
- ↑ http://www.jstor.org/pss/3171812
- ↑ http://africanistes.revues.org/document125.html#ftn27
- ↑ History and Social Anthropology Door I. M. Lewis