Schrabber

Schrabbers (Engels: scraper, Duits: Kratzer, Frans: grattoir) zijn in de prehistorische archeologie eenzijdige stenen werktuigen waarvan men denkt dat ze werden gebruikt voor huid- en houtbewerking.

Schrabbers werden doorgaans gevormd door het uiteinde van een afslag af te breken om één scherpe kant te creëren en de rest van de zijkanten bot te houden om het vasthouden ervan te vergemakkelijken.

Schrabbers behoren tot de meest gevarieerde stenen werktuigen die op archeologische vindplaatsen te vinden zijn. Vanwege het grote aanbod aan schrabbers zijn er veel typologieën waar schrabbers onder kunnen vallen, waaronder werktuiggrootte, werktuigvorm, werktuigbasis, het aantal werkranden, snijkanthoek, snijkantvorm en nog veel meer.

De meeste schrabbers zijn rond of bladachtig van vorm. De werkranden van schrabbers hebben de neiging convex te zijn, en velen hebben bijgewerkte en afgestompte zijranden om het hanteren te vergemakkelijken.

Veel lithische analisten menen dat de enige echte schrabbers kunnen worden gedefinieerd op basis van gebruiksslijtage. Meestal zijn dit de schrabbers die aan de distale uiteinden van klingen zijn bewerkt, dat wil zeggen eindschrabbers. Andere schrabbers zijn de zogenaamde zijschrabbers die aan de lange zijde van een afslag zijn gemaakt.