Schroef (verbinding)

Een schroef (in Vlaanderen soms ook vijs genoemd) is een middel om voorwerpen met elkaar te verbinden. Een schroef bestaat uit een cilindervormig of conisch deel (de spil) waaromheen een schroefdraad is aangebracht, met aan één uiteinde een verbreding, de kop, waarin op het uiteinde een sleuf of een anders gevormde verdieping is aangebracht. Hierin past een schroevendraaier.

Een schroef wordt met een schroevendraaier of een schroefboormachine aan de bovenzijde van de kop aangedraaid.

In Europa en Azië worden de maten van schroeven en bouten doorgaans aangegeven in de vorm M(etrisch)(diameter van de spil in mm) × (lengte van de spil in mm), bijvoorbeeld M5 × 15: diameter 5 mm, lengte 15 mm. De maten worden dus gemeten exclusief de kop (links op de foto). Alleen bij een verzonken schroef (rechts op de foto), waarbij de kop aan de onderkant conisch en aan de bovenkant plat is, wordt de kop meegerekend in de aangegeven lengte. Bij een inbusschroef kan de cilindrische kop wel 5 mm lengte toevoegen aan het totaal.

• Schroeven met een draadeinde dat langs de gehele lengte gelijk van diameter is, worden in moeren of tapgaten gedraaid. Ze kunnen vrijwel onbeperkt los en vast worden gedraaid.
• Schroeven met een puntig uiteinde worden rechtstreeks in het te bevestigen materiaal gedraaid. Dat materiaal kan zijn hout, kunststof, een plug in een stenen muur. Het materiaal wordt daardoor beschadigd, en deze schroeven kunnen dan ook niet onbeperkt los en vast worden gedraaid.
• Een schroef met een puntig uiteinde die in metaal kan worden gedraaid, wordt parker of zelftapper genoemd.