Septimius Severus

Septimius Severus
Geboortedatum	145
Sterfdatum	211
Tijdvak	Burgeroorlog, 193-197, Severische dynastie
Periode	193-211
Voorganger	Didius Julianus (193)
Opvolger	Caracalla en Geta
Staatsvorm	principaat
Medekeizer	Caracalla (198-211) en Geta (209-211)
Persoonlijke gegevens
Naam bij geboorte	Lucius Septimius Severus
Vader van	Caracalla (188) en Geta (189)
Gehuwd met	Paccia Marciana Julia Domna
Oom van	Julia Soaemias en Julia Mamaea
Romeinse keizers
Portaal    Romeinse Rijk

Lucius Septimius Severus, ook wel Septimus Severus (Leptis Magna (het huidige Al Khums, Libië), 11 april 145 – Eboracum (nu: York), 4 februari 211) was keizer van Rome van 193 tot 211. Hij staat bekend als een krachtige heerser die het intern verdeelde Romeinse rijk na een aantal burgeroorlogen onder één gezag herenigde en onder wiens heerschappij het Imperium zijn grootste omvang bereikte.

Severus werd geboren in Leptis Magna in de Romeinse provincie Africa. Als jonge man met goede connecties in de hoogste kringen doorliep hij onder het bewind van de keizers Marcus Aurelius en Commodus de gebruikelijke opeenvolging van ambten. Na de moord op keizer Pertinax in 193 tijdens het jaar van de vijf keizers greep Severus de macht. Na de zittende keizer Didius Julianus afgezet en gedood te hebben versloeg Severus achtereenvolgens zijn rivalen de tegenkeizers Pescennius Niger (in het oosten) en Clodius Albinus (in het westen). Niger werd in 194 in de slag bij Issus in Cilicië verslagen.^[1] Later dat jaar voerde Severus een korte strafcampagne buiten de oostelijke grenzen. Hij lijfde het Koninkrijk Osroene als nieuwe Romeinse provincie in.^[2] Hij zou de laatste keizer zijn die nieuwe gebieden aan het imperium toevoegde. Drie jaar later, in 197, wist Severus in Gallië zijn laatst overgebleven rivaal Clodius Albinus tijdens de slag bij Lugdunum beslissend te verslaan.^[3]

Nadat hij na het winnen van de slag bij Lugdunum ook zijn heerschappij over de westelijke provincies had gevestigd, voerde Severus nog een korte, maar succesvolle oorlog tegen het Parthische Rijk. In 197 plunderde hij hun hoofdstad Ctesiphon en breidde hij de oostelijke grens naar de Tigris uit.^[4] Verder heeft hij de Limes Arabicus in Arabia Petraea uitgebreid en versterkt.^[5] In 202 voerde hij in Africa en Mauretania campagne tegen de Garamanten; hun hoofdstad Garama werd veroverd en de Limes Tripolitanus langs de zuidelijke grens van het rijk, werd uitgebreid.^[6] Laat in zijn regering reisde hij naar Britannia, waar hij de muur van Hadrianus versterkte en de muur van Antoninus herbezette. In 208 voerde hij een invasie in Caledonië (het moderne Schotland) uit. Maar zijn ambities werden gefnuikt toen hij in het najaar van 210 door een dodelijke ziekte getroffen werd.^[7] Severus stierf in het begin van 211 in Eboracum (het huidige York). Hij werd opgevolgd door zijn zonen Caracalla en Geta. Met de opvolging van zijn zonen werd Severus de stichter van de Severische dynastie, de laatste dynastie van het Romeinse rijk voor de crisis van de derde eeuw.

1. ↑ Birley (1999), blz. 113.
2. ↑ Birley (1999), blz. 115.
3. ↑ Birley (1999), blz. 125.
4. ↑ Birley (1999), blz. 130.
5. ↑ Birley (1999), blz. 134.
6. ↑ Birley (1999), blz. 153.
7. ↑ Birley (1999), blz. 170-187.