Settler colonialism

Settler colonialism of vestigingskolonialisme^[bron?] is een vorm van kolonialisme waarbij het doel van de kolonisator is om de oorspronkelijke bevolking van een regio te vervangen. De intentie van de kolonisator is om van de nieuwe regio een uitbreiding van zijn grondgebied te maken. De nadruk ligt dus niet op de nieuwe regio als een domein van exploitatie, maar als een nieuwe woonst voor de natie. Dit wil echter niet zeggen dat economische en menselijke exploitatie geen belangrijke rol speelde in deze vorm van kolonialisme.^[1][2]

Alhoewel vestigingskolonialisme een eeuwenoude praktijk is, zijn historici ervan overtuigd dat de schaal, aard en intensiteit van dit soort kolonialisme door de eeuwen sterk veranderd is.^[3] Een terugkerend element is echter dat de oorspronkelijke bevolking als inferieur wordt beschouwd door de kolonisator en vervangen dient te worden door de eigen of een andere bevolking.^[2]

Vestigingskolonialisme heeft meestal een zeer grote impact op een regio. Meestal blijft een nieuwe bevolking leven op het veroverde territorium lang nadat het officiële kolonisatieproject is afgesloten, tenzij er sprake is van een grootschalige vestigende dekolonisatie. De uitroeiingsacties kunnen leiden tot een genocide op de oorspronkelijke bevolking, het creëren van een blijvende ongelijkheid tussen bevolkingsgroepen en diepgewortelde culturele en economische spanningen.^[4]

1. ↑ Mary Beth Norton (2015). A people & a nation : a history of the United States, Stamford, CT. ISBN 978-1-285-43084-3.
2. ↑ ^{a b} Lorenzo Veracini (2010). Settler colonialism : a theoretical overview. Palgrave Macmillan, Houndmills, Basingstoke. ISBN 978-0-230-29919-1.
3. ↑ (en) Malkin, I., Postcolonial Concepts and Ancient Greek Colonization. Modern Language Quarterly (september 2004).
4. ↑ (en) Wolfe, P., Settler colonialism and the elimination of the native. Journal of Genocide Research (2006).