Sondeerraket

Een sondeerraket (in het Engels ‘’sounding rocket’’), ook wel onderzoeksraket genoemd, is een raket geladen met instrumenten, ontworpen om onderzoek te doen of wetenschappelijke experimenten uit te voeren gedurende een suborbitale ruimtevlucht. Het woord sonderen slaat hier op “onderzoeken”, “meten”.^[1]

Deze raketten worden meestal gebruikt om instrumenten naar een hoogte van 50 tot 1500 km boven het aardoppervlak te brengen. De genoemde ondergrens zit tussen de hoogte van weerballonnen en die van satellieten. De eerste gaan gewoonlijk niet hoger dan 40 km, de laatste hebben minimaal een hoogte van 120 km nodig.^[2] Raketten als de Black Brant X en XII hebben een apogeum tussen 1000 en 1500 km, het maximum in deze klasse. Voor sondeerraketten worden vaak raketmotoren gebruikt die overblijven van militaire voorraden.^[1] NASA gebruikt meestal de Improved Orion met extra vermogen door de Terrier Mk 70 om ladingen van 270 tot 450 kg 100 tot 200 km omhoog te brengen in de exoatmosfeer.

1. ↑ ^{a b} Marconi, Elaine M., What is a Sounding Rocket?. Research Aircraft. NASA (12 april 2004). Geraadpleegd op 8-9-2008.
2. ↑ NASA Sounding Rocket Program Overview. NASA Sounding Rocket Program. NASA (24 juli 2006). Geraadpleegd op 8-9-2008.