Testeffect

Het testeffect, ook wel testgestuurd leren genoemd, is een psychologisch fenomeen waarbij iets geleerd wordt door herhaaldelijk de kennis ervan te toetsen.^[1] Dit in tegenstelling tot leren door te studeren.

Men kan herinneringen beter ophalen uit het langetermijngeheugen, door herhaaldelijk het geheugen te testen. Dit effect treedt enkel op als de test een gemiddeld tot hoge kans geeft om de antwoorden te onthouden. Het is logisch dat als de toets zo moeilijk is dat men de vraag en het antwoord niet kan onthouden, of als het correcte antwoord niet gegeven wordt, er geen leren zal optreden.^[2] Het testeffect werd voor het eerst gedocumenteerd in onderzoek van A.I. Gates in 1917.^[3]

1. ↑ E. Bruce Goldstein. Cognitive Psychology: Connecting Mind, Research and Everyday Experience. Cengage Learning. p. 231. ISBN 978-1-133-00912-2.
2. ↑ Bjork, R. A., & Bjork, E. L. (1992). A new theory of disuse and an old theory of stimulus fluctuation. In A. Healy, S. Kosslyn, & R. Shiffrin (Eds.), From learning processes to cognitive processes: Essays in honor of William K. Estes (Vol. 2, pp. 35-67). Hillsdale, NJ: Erlbaum. Gebaseerd op onderzoek door: IZAWA, C. Reinforcement-test sequences in pairedassociate learning. Psychological Reports, 1966, 18, 879-919.
3. ↑ Gates, A. I. (1917). Recitation as a factor in memorizing. Archives of Psychology, 6, No. 40.