Een Tibetaanse zegel is een lakzegel die tot en met de 20e eeuw in Tibet werd gebruikt. Met de term wordt zowel de stempel als de afdruk bedoeld.
Zegelafdrukken dienden als waarmerk voor Tibetaanse oorkonden en als equivalent voor de in de westelijke wereld gebruikelijke handtekening onderaan een brief. De opdruk werd ook gebruikt voor het sluiten van brieven.
De oudst bekende zegels die zijn teruggevonden stammen uit de tijd van de Yarlung-dynastie (7e tot 9e eeuw). De zegels werden zowel door de regering van historisch Tibet gebruikt, als door de Tibetaanse kloosterorganisaties en burgers. In de loop van de geschiedenis ontwikkelden de Tibetanen hun eigen zegelvormen en gebruikten ze verschillende inheemse schriften of uit India stammende sierschriften.