Tibetaanse literatuur

Het begrip Tibetaanse literatuur is onder te verdelen naar drie verschillende omschrijvingen.

Definitie naar taal: Tibetaanse literatuur die in Tibetaans schrifttaal werd opgetekend, zowel als in talrijke Tibetaanse dialecten mondeling werd overgeleverd. Literatuur in het Tibetaans is voornamelijk in de Tibetaanse Autonome Regio en Tibetaanstalige gebieden in Qinghai, Gansu, Sichuan en Yunnan en in Mongolië, Ladakh, Nepal, Bhutan, Sikkim en de Tibetaanse nederzettingen van Tibetaanse ballingen verbreid. Een groot deel van de literatuur in het Tibetaans bestaat uit vertalingen, riteteksten, commentaren en filosofische verhandelingen van boeddhistische geschriften en literatuur, waaronder ook biografieën, wetenschappelijke verhandelingen en geschiedschrijving. De literatuur in het Tibetaans behelst verder veel mythen, sagen, sprookjes, legendes, liederen, opera's, spreekwoorden en gezegden.
Definitie naar etniciteit: Volgens de definitie naar etniciteit worden tot de Tibetaanse literatuur ook de teksten gerekend die door Tibetanen zijn geschreven in andere talen, vooral in het Chinees en het Engels.
Definitie naar thematiek: In de Volksrepubliek China behoren bovendien teksten die Tibet tot thema hebben, tot de Tibetaanse literatuur.
Definitie naar geografie: Literatuur uit TIbet en andere regio's waar Tibetanen wonen.