Back Lucretius Afrikaans Lucrecio AN لوكريتيوس Arabic لوكريتيوس ARZ Lukresi Azerbaijani Лукрэцый Byelorussian Тит Лукреций Кар Bulgarian লুক্রেতিউস Bengali/Bangla Titus Lucretius Carus Breton Lucreci Catalan
| Titus Lucretius Carus | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
Borstbeeld van Lucretius
| ||||
| Persoonsgegevens | ||||
| Geboren | 99 v.Chr. | |||
| Overleden | 15 oktober 55 v.Chr. | |||
| Land | Romeinse Republiek | |||
| Functie | dichter en filosoof | |||
| Oriënterende gegevens | ||||
| Stroming | Epicurisme | |||
| Belangrijkste ideeën | Symmetrieargument[bron?] | |||
| Beïnvloed door | Gaius Memmius, Epicurus, Socrates, Plato, Aristoteles, Empedocles | |||
| Beïnvloedde | Cicero, Vergilius, Ovidius, Giordano Bruno, Pierre Gassendi, Stephen Greenblatt, Karl Marx, Sigmund Freud, Charles Darwin, Arthur Schopenhauer, Friedrich Nietzsche, Gilles Deleuze | |||
| Belangrijkste werken | ||||
| 1e eeuw v.Chr. | De Rerum Naturā | |||
| ||||
Titus Lucretius Carus (99 v.Chr. – 15 oktober 55 v.Chr.[1]) was een Romeins dichter en filosoof, bekend om zijn leerdicht De Rerum Natura.[2] Wanneer hij geboren werd en overleed is onduidelijk. Sommige manuscripten van Hieronymus zeggen dat hij geboren werd in 96 v.Chr., anderen zeggen in 94 v.Chr., het jaar 93 v.Chr. is ook mogelijk.[3] Prof. Dr. Bartelink stelt weer dat Lucretius geboren is in 98 v.Chr.[2] Vermeldingen van zijn doodsjaar variëren van 53 v.Chr. tot 51 v.Chr.[4] Aelius Donatus beweert dat Lucretius overleed in het jaar waarin Vergilius de toga virulis mocht dragen en Pompeius en Marcus Crassus voor de tweede keer consul waren. Dit duidt op 15 oktober 55 v.Chr.[1][5]
De herontdekking van zijn De Rerum Natura in 1417 was een klein mirakel. Net als de geschriften van andere epicuristen werd het verloren geacht. De humanist Poggio Bracciolini duikelde het op in een Duits klooster (waarschijnlijk de abdij van Fulda). Hij liet een afschrift maken van het perkament en bezorgde dat aan zijn vriend Niccolò Niccoli. Deze deed er dertien jaar over om een eigen afschrift te maken in zijn prachtige cursief. Niccoli's versie vormde de basis voor de verdere verspreiding, aangezien het perkament en de kopie van Bracciolini verdwenen. Wel doken in de 17de eeuw nog twee oude perkamenten op, nu bewaard in de Universiteit Leiden.
Het werk van Lucretius laat ons de eigen stem horen van een antieke materialist en atomist. De herontdekking ervan bracht een intellectuele revolutie teweeg.[6]
- ↑ a b H.J. Rose, A Handbook of Latin Literature: From the earliest times to the death of St. Augustine. Eerste druk in 1936 in Londen, uitgebreide en herziende uitgave uit 1966. Druk uit 1996. Blz. 121 en 128.
- ↑ a b G.J.M. Bartelink, Klassieke Letterkunde: overzicht van de Griekse en Latijnse literatuur. Gepubliceerd in 1964 in Utrecht. 7e druk 2000. Blz. 199
- ↑ Encyclopaedia Britannica 15e editie volume 7 Eerste druk in 1974. Editie uit 1994 Blz. 543 en 544
- ↑ Gian Biagio Conte: Latin Literature: A History, vertaald door Josepth B. Solodow, herzien door Don Fowler & Glenn W. Most. Hoofdstuk Pliny the Elder and Specialist Knowledge. Gepubliceerd in 1987 in Florence in het Italiaans. Eerste Engelse versie in 1994. Editie uit 1999. Blz. 155, 159 en 163.
- ↑ Gian Biagio Conte: Latin Literature: A History, vertaald door Josepth B. Solodow, herzien door Don Fowler & Glenn W. Most. Hoofdstuk Pliny the Elder and Specialist Knowledge. Gepubliceerd in 1987 in Florence in het Italiaans. Eerste Engelse versie in 1994. Editie uit 1999. Blz. 155-159 en 163.
- ↑ Stephen Greenblatt, The Swerve. How the Renaissance Began, Londen, Vintage Books, 2012