Topos (literatuur)

Een topos (meervoud topoi) is een stijlfiguur, waarbij een clichésituatie of -locatie wordt gebruikt, in de literatuur of en andere verhalende kunstvormen, zoals theater en opera.

Het woord is Grieks voor "plaats" (niet stad of dorp, maar plek) en het gebruik in de hier bedoelde zin is ontstaan via het gebruik van het woord "topos" in de oud-Griekse retorica als aanduiding van een standaardmethode om een argument op te bouwen of te behandelen.

Het is waarschijnlijk vooral de Duitse literatuurhistoricus Ernest Robert Curtius die verantwoordelijk is voor de uitbreiding van het topos-begrip tot de huidige algemeenheid – hij gebruikte het in deze zin in zijn belangrijkste werk Europäische Literatur und Lateinisches Mittelalter.[1] Voorbeelden van topoi zijn:

  • het verliefde paar in Parijs
  • de muziekstad Wenen
  • de boze stiefmoeder
  • de ontvoering door ruimtewezens
  • het rustgevende natuuroord (locus amoenus)
  1. Ernst Robert Curtius, Europäische Literatur und Lateinisches Mittelalter (1948). Engelse vertaling: European Literature and the Latin Middle Ages, New York: Bollingen Foundation, 1953

From Wikipedia, the free encyclopedia · View on Wikipedia

Developed by Tubidy