De U-bootbestrijding, het tegengaan van "sluipaanvallen" door Duitse onderzeeboten, was een belangrijke taak voor geallieerde oppervlakteschepen tijdens de Tweede Wereldoorlog. Door een succesvolle tactiek, bedacht door de Britse kapitein-ter-zee Frederick Johnnie Walker (1896-1944), werd het de aanvalsduikboten moeilijk gemaakt te opereren in de buurt van de konvooien met koopvaardijschepen. Het marine-onderdeel van Walker en de zijnen had veel succes bij het opsporen en vernietigen van de Duitse U-boten.
Het succes was niet alleen te danken aan de geraffineerde gebruikmaking van diverse wapensystemen, zoals de dieptebommen en hedgehogs, maar vooral ook door het efficiënte teamwork op de Britse oppervlakteschepen. En als een onderzeeboot beschadigd en lekkend boven water moest komen nadat ze bestookt was met dieptebommen, werd ze onder vuur genomen met een boordkanon of simpelweg geramd.