Uiterste wil is een begrip uit het Nederlands erfrecht waarmee een officieel document wordt aangeduid waarin is vastgelegd wat iemand wil dat er na overlijden met de nalatenschap gebeurt, in het spraakgebruik testament genoemd. De uiterste wil is de wettelijk voorgeschreven vorm voor het vastleggen van uiterste wilsbeschikkingen (art. 4:42 lid 3 BW.) waarmee kan worden afgeweken van de algemene wettelijke regels voor erfopvolging (art. 4:1 BW). Een uiterste wil kan alleen worden gemaakt bij notariële akte of onderhandse akte die aan een notaris in bewaring is gegeven (artikel 4:94 BW), anders is deze niet geldig.
Vergelijkbare begrippen in andere talen zijn bijvoorbeeld het Engelse will, het Duitse letzter Wille of het Tsjechische poslední vůle. In elk rechtssysteem heeft het begrip echter een andere juridische betekenis en werking.