Unie-acquis

Het Unie-acquis of acquis communautaire, gebruikelijke benaming gemeenschapsrecht, is het samenstel aan rechtsregels dat het recht van de Europese Unie vormt zoals dat opgebouwd is gedurende de decennia van haar bestaan en dat van haar voorlopers, de Europese Gemeenschappen. Het is het geheel van EU-verdragen, EU-verordeningen, richtlijnen, besluiten, aanbevelingen en adviezen, door de EU gesloten internationale verdragen en de jurisprudentie van het Hof van Justitie, het Gerecht en het Gerecht voor ambtenarenzaken van de Europese Unie.^[1]

De term omvat dus ook alle afspraken, verordeningen en verdragen van de lidstaten verenigd in de Europese Gemeenschappen (Frans: Communauté européenne), die in 1993 onder de koepel van de Europese Unie zijn gebracht.

Het EU-recht heeft veel invloed op het dagelijks leven van de burgers van de Europese Unie. Aanvaarding en invoering van dit omvangrijke en gedetailleerde rechtspakket is een van de voorwaarden voor niet EU-staten voor het lidmaatschap van de Europese Unie en maakt als zodanig deel uit van de zogenaamde criteria van Kopenhagen. Kandidaat-lidstaten treden ook toe tot de aangenomen verklaringen, resoluties, besluiten en overeenkomsten die op de Unie betrekking hebben.^[2] Veel daarvan moet worden omgezet in nationale wetgeving of heeft "rechtstreekse werking" en moet als zodanig door nationale rechters worden toegepast.

1. ↑ Feitsma, Guido, Samenvatting hoorcolleges inleiding internationaal en Europees recht. studeersnel.nl (2019). Geraadpleegd op 21 september 2023.
2. ↑ Koen Lenaerts en Piet Van Nuffel, Europees recht, 2011, p. 65