Mobiele telefonie-generaties | ||
---|---|---|
UMTS of universal mobile telecommunications system wordt gezien als de opvolger voor gsm/GPRS (General Packet Radio Services) en biedt net als de voorgangers zowel circuitgeschakelde als pakketgeschakelde communicatiediensten. UMTS werd aanvankelijk bedreven in de frequentieband tussen 2,0-2,15 GHz, maar om de uitrol te versnellen besliste Europa in juli 2009 dat ook de 900MHz- en 1800MHz-band (vroeger exclusief voorbehouden voor gsm) gebruikt mogen worden. In België was dit al toegestaan sinds 2008. De grootste voordelen van die beslissing waren een betere dekking en een kostenbesparing voor de providers die hierdoor minder masten hoefden te plaatsen.
UMTS wordt de derde generatie (3G) mobiele communicatie genoemd en is niets meer dan een stelsel van afspraken tussen aanbieders van verschillende mobiele netwerken. UMTS biedt met uitbreiding high-speed downlink packet access (HSDPA) een grotere verbindingssnelheid ten opzichte van Enhanced Data Rates for GSM Evolution (EDGE) en een lagere verbindingssnelheid ten opzichte van Long Term Evolution (LTE, gekend als 4G). Ter vergelijking:
Voor UMTS is een investering nodig in de infrastructuur van de huidige gsm- en GPRS-netwerken. Dit betreft het radionetwerk (UTRAN - UMTS Terrestrial Radio Access Network). UMTS herbruikt de centrales (MSC's - Mobile service Switching Centres), routers (GSN's - GPRS Service Nodes) en de systemen voor authenticatie en autorisatie (HLR - Home Location Register) van gsm/GPRS na een beperkte aanpassing voor de hogere snelheden.
Een technologie die nog hogere snelheden haalt is LTE (4G): tot 326 Mbps.
In 2000 waren er belangrijke veilingen van UMTS-licenties; de telecombedrijven moesten grote leningen aangaan om de UMTS-licenties te kunnen bekostigen; deze leningen hingen vervolgens als molenstenen om de nek van de bedrijven, die op het randje van faillissement verkeerden.[6] Dit viel samen met het uiteenspatten van de internetzeepbel, toen de koersen zwaar daalden.