Upquark | ||
---|---|---|
Standaardmodel
| ||
Samenstelling | Elementair deeltje | |
Generatie | Eerste | |
Interactiekrachten | Sterke, zwakke, elektromagnetische kracht, gravitatiekracht | |
Symbool | u | |
Antideeltje | up-antiquark (ū) | |
Ontdekt | SLAC (1968) | |
Massa | 1.8 - 3.0 MeV/c² | |
Vervalt naar | Stabiel of downquark + positron + elektron-neutrino | |
Elektrische lading | + ⅔ e | |
Spin | ½ |
Een upquark (symbool: u) is de lichtste van alle quarks. De upquark is een elementair deeltje en een belangrijke component van materie. De upquark vormt, samen met de downquark, het proton en het neutron, de belangrijkste onderdelen van atoomkernen. De upquark maakt deel uit van de 'eerste generatie' van materie, heeft een elektrische lading van +⅔e en een massa van 1,8 tot 3,0 MeV/c². Zoals alle quarks, is dit deeltje een elementair fermion met spin ½. De upquark is tevens onderhevig aan alle vier de fundamentele wisselwerkingen: de gravitationele, elektromagnetische, zwakke en sterke wisselwerking.
Het antideeltje van de upquark is de up-antiquark. Dit antideeltje wordt vaak echter aangeduid als anti-upquark of eenvoudigweg anti-up. De up-antiquark is nagenoeg identiek aan de gewone upquark, maar heeft een aantal eigenschappen met een tegengesteld teken (waaronder de elektrische lading).
Het bestaan van dit deeltje werd voor het eerst voorgesteld in 1964 door Murray Gell-Mann en George Zweig. Zij gebruikten de upquark om het achtvoudig pad van de hadronen te verklaren.