Vakatakadynastie

De Vakatakadynastie of Vakataka's waren een koninklijke dynastie die tussen de 3e en 6e eeuw (na Christus) over een groot deel van de Deccan in Centraal-India heerste. De Vakataka's kwamen aan het einde van de 3e eeuw op na het uiteenvallen van het Satavahanarijk. Door een combinatie van veroveringen en huwelijken met potentiële rivalen wisten ze twee eeuwen lang de Dekkan te beheersen. Het grootste deel van deze periode regeerden twee afzonderlijke takken van de dynastie over het westen en oosten van het Vakatakarijk. Ze stimuleerden de kunsten en patroniseerden zowel het brahmanisme als het boeddhisme. Belangrijk was de alliantie tussen de Vakataka's en de machtige Gupta's, die het noorden van India regeerden. Deze band kwam tot stand door het huwelijk van een Guptaprinses met een Vakatakavorst. Samen garandeerden de Gupta's en Vakataka's een lange periode van stabiliteit en economische en culturele bloei, die door veel historici als een "klassieke periode" in de Indiase geschiedenis wordt gezien. Aan het einde van de 5e eeuw kwam deze periode ten einde, toen invallen van de Witte Hunnen een einde maakten aan de macht van het Guptarijk. De Vakataka's konden aanvankelijk van het instorten van het Guptarijk profiteren door hun gebied uit te breiden, maar rond 530 viel hun rijk ten prooi aan invallen van de Kadamba's uit het zuiden en de Kalachuri's uit het oosten.