Back بومة صمعاء Arabic بومه قصيرة الاذن ARZ Asio flammeus AST Bataqlıq bayquşu Azerbaijani Һаҙ ябалағы Bashkir Сава балотная Byelorussian Блатна сова Bulgarian Toud-lann Breton Mussol emigrant Catalan Asio flammeus CEB
| Velduil IUCN-status: Niet bedreigd[1] (2021) | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Soort | |||||||||||||
| Asio flammeus (Pontoppidan, 1763) [2] | |||||||||||||
| |||||||||||||
Verspreidingsgebied van de velduil ■ leefgebied (groen)
| |||||||||||||
| Synoniemen | |||||||||||||
| |||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||
Velduil op  Wikispecies
| |||||||||||||
| |||||||||||||
De velduil (Asio flammeus) is een wijdverspreide uilensoort uit de familie van de echte uilen (Strigidae). Het is een grote uil met lange vleugels, doordringende ogen en een oranje tekening op zijn handpennen. De velduil laat zich voornamelijk zien op open velden en graslanden, waar hij zoekt naar kleine knaagdieren zoals aardmuizen. De velduil brengt veel tijd vliegend door en jaagt in tegenstelling tot andere uilen ook overdag.
De velduil heeft een groot verspreidingsgebied en komt vrijwel overal ter wereld voor. Uit fylogenetische analyses blijkt dat de soort is op te delen in zeven ondersoorten. Velduilen zijn een van de weinige soorten echte uilen die ook eilanden ver van de kust hebben kunnen koloniseren. Het is bijvoorbeeld de enige uilensoort op Hawaï. Velduilen leiden meestal een zwervend, weinig gelokaliseerd bestaan. De meer noordelijke populaties zijn trekvogels met migratieafstanden van enkele duizenden kilometers.
- ↑ (en) Velduil op de IUCN Red List of Threatened Species.
- ↑ Pontoppidan, 1763. Strix Flammea (protoniem). Danske Atlas, 1, p. 617, pl. 25.