Verdrag van 1818

Het Verdrag van 1818, officieel de Convention respecting fisheries, boundary and the restoration of slaves, was een internationaal verdrag dat gesloten werd tussen de Verenigde Staten en het Verenigd Koninkrijk. Het staat ook bekend als de Conventie van Londen, de Anglo-Amerikaanse Conventie van 1818 of Conventie van 1818.

Het werd ondertekend in 1818 en behandelde de grensconflicten tussen de Verenigde Staten en de Britten. Het verdrag maakte een gezamenlijke bezetting en kolonisering mogelijk van het gebied Oregon Country, dat bij de Britten en in de Canadese geschiedenis beter bekendstaat als het Columbia District van de Hudson's Bay Company, samen met het zuidelijke deel van het andere bonthandelend district Nieuw-Caledonië.

Het verdrag betekende het laatste definitieve territoriumverlies van de Aaneengesloten Staten, namelijk het meest noordelijke punt van het Louisianaterritorium boven de 49e breedtegraad. Dit staat beter bekend als Milk River in het hedendaagse zuiden van de Canadese provincie Alberta. De Britten stonden heel Rupertland ten zuiden van de 49e breedtegraad en ten westen van de Rocky Mountains af, inclusief de Red River-kolonie.