De versnelde uitdijing van het heelal is een theorie die aangeeft dat het heelal zich met toenemende snelheid uitbreidt, wat formeel inhoudt dat de tweede afgeleide van de kosmologische schaalfactor een positieve waarde heeft.[1] Dit betekent dat de snelheid waarmee een bepaald sterrenstelsel zich van ons verwijdert als functie van de tijd voortdurend groter wordt.[2]
Waarnemingen van type Ia supernova's lieten in 1998 zien dat de uitdijing van het heelal, afgezien van de kosmische inflatie, vlak na het ontstaan in de eerste zeven miljard jaar na de oerknal afnam, maar dat de uitdijing zich vanaf dat moment tot heden met toenemende snelheid voortzet,[3][4] rond een roodverschuiving van z~0,5.[5]
↑Jones, Mark H., Robert J. Lambourne (2004). An Introduction to Galaxies and Cosmology. Cambridge University Press, 244. ISBN 978-0-521-83738-5.