Vloedbranding

Vloedbranding of bore is een getijdenfenomeen waarbij tijdens vloed de getijgolf als een muur van water een rivier of smalle baai stroomopwaarts binnendringt.^[1] Vooral tijdens springtij kan dit sterk optreden. Het is een echte vloedgolf, niet te verwarren met een tsunami. In de negentiende eeuw werd dit verschijnsel in Nederland een rolbaar genoemd, ook wordt wel de Franse naam mascaret gebruikt. ^[2]

Wereldwijd gezien vindt vloedbranding op relatief weinig locaties plaats en dan meestal op plaatsen met een groot verschil tussen eb en vloed (meer dan 6 meter), en waar het binnenkomend getij wordt getrechterd vanuit een brede baai naar een smallere rivier of baai. De trechtervorm verhoogt niet alleen het getij, het kan ook de duur van de vloed verkorten, zodat de vloed plaatsvindt als een plotselinge verhoging van het waterpeil.

Vloedbranding is er in verschillende vormen: van een enkele brekende golf tot een geleidelijke golf die gevolgd wordt door een trein van kleinere golven. Grote vloedbrandingen kunnen gevaarlijk zijn voor de scheepvaart, maar maken ook riviersurfen mogelijk.

1. ↑ (en) Chanson, H. (2011). Tidal Bores, Aegir, Eagre, Mascaret, Pororoca. Theory and Observations. World Scientific, Singapore. ISBN 978-981-4335-41-6.
2. ↑ Olivier, E. (1870). Verslag aan de Fransche academie van wetenschappen over het gedeelte der verhandeling van Bazin, betrekkelijk de opstuwingen en de voortbeweging der golven. Tijdschrift van het Koninklijk Instituut van Ingenieurs 1868-1870