Wandelende takken

Wandelende takken
Fossiel voorkomen: Krijt[1]heden
De Spaanse wandelstok (Pijnackeria hispanica), een exemplaar uit Frankrijk
Taxonomische indeling
Rijk:Animalia (Dieren)
Stam:Arthropoda (Geleedpotigen)
Klasse:Insecta (Insecten)
Onderklasse:Pterygota (Gevleugelde insecten)
Superorde:Exopterygota
Orde
Phasmida
Leach, 1815
Een variatie van Extatosoma tiaratum is nagenoeg onzichtbaar tussen de met korstmossen begroeide takken, afgebeeld is een onvolwassen vrouwtje.
Afbeeldingen op Wikimedia Commons Wikimedia Commons
Wandelende takken op Wikispecies Wikispecies
Portaal  Portaalicoon   Biologie
Insecten

Wandelende takken,[2] ook wel wandelende takken en bladeren genoemd[3] (Phasmida), zijn een relatief kleine orde van insecten. Wandelende takken komen wereldwijd voor in tropische en subtropische bossen, een klein aantal leeft in gematigde streken. Alle soorten leven uitsluitend van bladeren en zijn 's nachts actief, ze schuilen overdag tussen de planten. Het is een vrij jonge groep waarvan de vertegenwoordigers bekend zijn van fossielen uit het Krijt.

Wandelende takken kennen een breed scala aan lichaamsvormen en -kleuren. Er zijn verschillende soorten die zeer groot kunnen worden: sommige bereiken een totale lichaamslengte van meer dan 50 centimeter. Veel soorten hebben een glad lichaamsoppervlak maar andere bezitten stekels en bulten waardoor ze beter opgaan in de omgeving waarin ze leven. Veel soorten hebben een zeer dun en langwerpig lichaam. Een uitzondering vormen de wandelende bladeren, die juist een breed en bladachtig lichaam hebben. Wandelende takken vertonen een breed scala aan camouflage en lijken vaak sterk op al dan niet dorre takken of bladeren, zodat ze voor hun natuurlijke vijanden moeilijk te ontdekken zijn.

Wandelende takken vertonen vaak een passieve vorm van verdediging door zich stil te houden of zich te laten vallen bij verstoring. Er zijn echter ook soorten die zich effectief weten te verweren tegen vijanden. Vrouwtjes kunnen vaak levensvatbare eieren produceren zonder te paren met een mannetje. Hier komen in de regel alleen vrouwtjes uit. Bij sommige soorten zijn er zelfs helemaal geen mannetjes bekend. Er zijn meer dan 3000 vertegenwoordigers, die verdeeld worden in veertien families.

  1. (en) David Penney, James E Jepson (2014). Fossil Insects: An introduction to palaeoentomology. Siri Scientific Press, p. 180. ISBN 978-0-9574530-6-7.
  2. Kleine Winkler Prins (1980). Dieren encyclopedie deel 9: VLO – ZEE. Winkler Prins, Pagina 2650, 2651. ISBN 90 10 02845 3.
  3. Bernhard Grzimek (1970). Het leven der dieren Deel II: Insecten. Uitgeverij Het Spectrum, Antwerpen, Pagina 132, 133. ISBN 90 274 8621 2.

From Wikipedia, the free encyclopedia · View on Wikipedia

Developed by Tubidy