Wilde haver

Wilde haver
Taxonomische indeling
Rijk: Plantae (Planten) Stam: Embryophyta (Landplanten) Klasse: Spermatopsida (Zaadplanten) Clade: Bedektzadigen Clade: Eenzaadlobbigen Clade: Commeliniden Orde: Poales Familie: Poaceae (Grassenfamilie) Onderfamilie: Pooideae Geslachtengroep: Aveneae Geslacht: Avena (Haver)
Soort
Avena sterilis L. (1753)
Afbeeldingen op Wikimedia Commons
Wilde haver op Wikispecies
Portaal    Biologie

Wilde haver (Avena sterilis) is een eenjarige plant uit de grassenfamilie (Poaceae) en is de voorouder van haver. Wilde haver komt van nature voor in Europa tot Centraal-Azië en Noord-Afrika. De soort is verspreid naar Noord-Amerika.^[1]

Wilde haver komt voor als onkruid in graan-, vlas- en koolzaadakkers en in bermen, op dijken en stortplaatsen. Het aantal chromosomen is 2n = 42.

Wilde haver wordt 60-120 cm hoog en wortelt tot een meter diep.^[2] De kale halmen hebben 2-5 knopen. De bladschede is kaal, maar de onderste zijn vaak verspreid behaard. Het tongetje is 3-6 mm lang met een vliezige rand. Het blad is 10-50 cm lang, 4-10 mm breed en zowel aan de basis als aan de rand kort behaard.

Wilde haver bloeit van juni tot augustus. De bloeiwijze is een 10-40 cm lange en tot 20 cm brede piramidevormige pluim met afstaande takken en hangende aartjes. Een aartje heeft 2-3 bloempjes en zonder kafnaald 16-25 mm lang. De as van het aartje is behaard. De rijpe vruchten vallen afzonderlijk af. De onderste, lancetvormige, kale kelkkafjes hebben 7-9 nerven en zijn even lang als het aartje. De onderste, lancetvormige kroonkafjes hebben zeven nerven, zijn 15-20 mm lang en hebben aan de top twee korte tanden. De onderste helft is bezet met stijve, vaak bruine haren. De geknikte kafnaald is 15-40 mm lang en in het onderste deel gedraaid. De helmhokjes zijn 3 mm lang.

• 
  Bloeiwijze
• 
  Aar
• 
  Aarjes

De graanvrucht is dicht behaard en 7-8 mm lang. Ze blijven tot 20 jaar kiemkrachtig.

1. ↑ C.E. Hubbard: Grasses. A Guide to their Structure, Identification, Uses and Distribution in the British Isles. Penguin, London 1992, S. 237. ISBN 0-14-013227-9
2. ↑ Siegmund Seybold (Hrsg.): Schmeil-Fitschen interaktiv (cd-rom), Quelle & Meyer, Wiebelsheim 2001/2002, ISBN 3-494-01327-6