Wilhelm Marx

Wilhelm Marx (Keulen, 15 januari 1863 - Bonn, 5 augustus 1946) was een Duits jurist en politicus. In de Weimarrepubliek was hij herhaaldelijk rijkskanselier (regeringsleider).

Marx was de zoon van een volksschoolleraar. Hij studeerde rechten in Bonn en werkte daarna vooral bij rechtbanken, onder meer als rechter. Van 1907 tot 1921 was hij Oberlandesgerichtsrat in Düsseldorf en later senaatspresident van het Kammergericht te Berlijn.

Als lid van de katholieke Zentrumspartei zat hij vanaf 1899 in het parlement van Pruisen en vanaf 1910 in het Duitse parlement, de Rijksdag. De rustige, bemiddelende politicus hield zich vooral bezig met onderwijs en cultuur.

In november 1923 werd Marx voor het eerst rijkskanselier. Hij leidde twee kabinetten tot januari 1925, en nog twee kabinetten van mei 1926 tot juni 1928. Daartussen was hij minister onder de partijloze rijkskanselier Hans Luther. Begin 1925 was Marx gedurende een maand minister-president van Pruisen.

Bij de presidentsverkiezingen van 1925 was Marx de kandidaat van de centrumlinkse partijen, maar hij verloor van Paul von Hindenburg.

In de tijd van het nationaalsocialisme leefde Marx teruggetrokken in Bonn.

Zie de categorie Wilhelm Marx van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.