Wim Kok | ||||
---|---|---|---|---|
Wim Kok in 1994
| ||||
Algemeen | ||||
Volledige naam | Willem Kok | |||
Geboren | 29 september 1938 | |||
Geboorteplaats | Bergstoep | |||
Overleden | 20 oktober 2018 | |||
Overlijdensplaats | Amsterdam | |||
Partij | PvdA | |||
Titulatuur | dr.h.c.mult. | |||
Handtekening | ||||
Functies | ||||
1986–1989 1994, 1998 |
Lid Tweede Kamer | |||
1986–1989 1994, 1998 |
Fractievoorzitter in de Tweede Kamer | |||
1986–2001 | Politiek leider | |||
1989–1994 | Vicepremier en minister van Financiën | |||
1994–2002 | Minister-president en minister van Algemene Zaken | |||
|
Willem (Wim) Kok (Bergstoep, 29 september 1938 – Amsterdam, 20 oktober 2018) was een Nederlands politicus en vakbondsbestuurder. Van 1994 tot 2002 was hij minister-president van Nederland. Kok was lid van de Partij van de Arbeid (PvdA).
Na een opleiding bedrijfskunde aan Nyenrode en een kortstondige carrière bij een handelskantoor trad Kok in 1961 aan bij de Bouwbond NVV.[noot 1] In de daaropvolgende jaren klom hij op tot voorzitter van de vakcentrale NVV en diens opvolger, de FNV. Als FNV-voorzitter, een functie die hij van 1976 tot 1985 vervulde, was Kok lid van de Sociaal-Economische Raad en groeide hij uit tot een uitgesproken gezicht van de vakbeweging. Na de Tweede Kamerverkiezingen 1986 trad hij toe tot het parlement voor de PvdA, waar hij al snel Joop den Uyl opvolgde als fractieleider. Van 1989 tot 1994 was hij minister van Financiën en vicepremier in het kabinet-Lubbers III, een coalitie van CDA en PvdA.
Bij de Tweede Kamerverkiezingen 1994 werd de PvdA onder Kok, ondanks fors zetelverlies, de grootste partij. Kok gaf vervolgens acht jaar leiding aan de zogenoemde 'paarse' kabinetten, de eerste na meerdere decennia waarin de christendemocraten niet meeregeerden. In plaats daarvan werkte de PvdA tijdens Kok I en Kok II samen met de liberale partijen VVD en D66. Er werd op grote schaal hervormd in de economie, door vernieuwingen op de arbeidsmarkt en door privatisering en liberalisering, en op sociaal gebied, onder meer door de legalisering van het homohuwelijk en euthanasie. Het beleid onder Kok, die in 1995 had gepleit voor "het afschudden van ideologische veren" door zijn eigen partij, paste in de traditie van de derde weg die tegelijkertijd elders door Tony Blair (in het Verenigd Koninkrijk) en Bill Clinton (in de Verenigde Staten) werd aangehangen.
Na zijn tweede kabinet, dat in 2002 vlak voor de eindstreep viel vanwege de kabinetscrisis over Srebrenica, trok Kok zich terug uit de politiek. Hij nam sindsdien commissariaten aan bij onder andere Shell, KLM en ING. Kok was van 2009 tot en met 2013 president van de Club van Madrid, een organisatie bestaande uit voormalige staatshoofden en regeringsleiders, om wereldwijd de democratie te bevorderen. In oktober 2018 overleed hij, op tachtigjarige leeftijd.
Citefout: Er bestaat een label <ref>
voor de groep "noot", maar er is geen bijbehorend label <references group="noot"/>
aangetroffen