Back ميتشيل پيتروكسيانى ARZ میشل پتروچیانی AZB Мишел Петручани Bulgarian Michel Petrucciani Czech Michel Petrucciani Danish Michel Petrucciani German Michel Petrucciani English Michel Petrucciani Esperanto Michel Petrucciani Spanish Michel Petrucciani Basque
| Michel Petrucciani | |||
| Fødd | 28. desember 1962 | ||
|---|---|---|---|
| Fødestad | Orange | ||
| Død | 6. januar 1999 (36 år) | ||
| Dødsstad | New York by | ||
| Opphav | Frankrike | ||
| Aktiv | 1975–1999 | ||
| Sjanger | jazz, cool jazz | ||
| Instrument | piano | ||
| Plateselskap | Blue Note, Disques Dreyfus | ||
| Verka som | jazzpianist, komponist, plateartist | ||
| Far | Antoine Petrucciani | ||
| Prisar | offiser av Den nasjonale fortjenstorden | ||
Michel Petrucciani (28. desember 1962–6. januar 1999) var ein fransk jazzpianist.
Faren, Tony Petrucciani, var jazz-gitarist. Sonen fekk skolering i klassisk musikk, men opptredde likevel frå 13-årsalderen offentleg som jazz-musikar. Han spelte tidleg med Kenny Clarke og Clark Terry og drog til Paris i 1979 og fekk utgjeve debutalbumet Flash året etter. I 1982 flytta Petrucciani til California og starta eit nært samarbeide med Charles Lloyd, mellom anna spela dei på Montreux Jazz Festival. Han fekk kontrakt med det vidgjetne jazz-forlaget Blue Note, den første innspelinga der var hans første solo-plate, 100 hearts. Seinare kom mellom anna den kjente Power Of Three med Petrucciani på piano, Wayne Shorter på saksofon og Jim Hall på gitar.
Spelestilen hans var tidleg påverka av Bill Evans, men han var òg samanlikna med Keith Jarrett.
Petrucciani fekk Prix Django Reinhardt i 1982, og den franske Æreslegionen i 1992. Han hadde den medfødde skjelett-lidinga osteogenesis imperfecta og var derfor uvanleg kortvokst. Tidleg i karrieren måtte han berast av og på scena, etter kvart klarte han seg med krykker. Han døyde av lungebetennelse, ein komplikasjon til sjukdommen. Petrucciani er gravlagd på kyrkjegarden Père Lachaise i Paris.