Wienerkongressen

Wienerkongressen var ein konferanse der ambassadørar frå stormaktene i Europa møtte kvarandre i Wien frå 1. november 1814 til 8. juni 1815. Konferansen vart leia av den austerrikske statsmannen Klemens von Metternich.

Målet var å løyse stridar og teikne om att landegrensene i Europa etter napoleonskrigane som enda våren før, og som skulle gjenspegle endringane etter oppløysinga av Det tysk-romerske riket åtte år tidlegare. Diskusjonane heldt fram trass i at den tidlegare keisaren Napoleon I kom tilbake frå eksil og tok tilbake makta i Frankrike i mars 1815. Det siste vedtaket til kongressen vart signert ni dagar får Napoleon sitt endelege nederlag i Waterloo den 18. juni 1815.

Det som var uvanleg med Wienerkongressen var at det ikkje eigentleg var ein kongress. Ein hadde aldri fellesmøte og dei fleste diskusjonane var uformelle møte mellom stormaktene utan delegatar frå dei mindre statane.

Kongressen skulle avgjere forma på heile Europa etter napoleonskrigane, bortsett frå fredsvilkåra mellom Frankrike og dei krigførande maktene som vart avgjort med freden i Paris eit par månader tidlegare den 30. mai 1814 der Bourbonmonarkiet vart gjeninnsett og grensene vart tilbakeført til slik dei var i 1792. Det utfallet var svært upopulært i Frankrike og førte indirekte til at Napoleon fekk kome tilbake til makta i løpet av Dei hundre dagane.