Platon

Platon^[1] (427 avC, Atenas - 348 avC, Atenas) es un filosòf grèc de l'Antiquitat. Originari de la noblesa atenenca, venguèt discípol de Socrates e faguèt partida de son entorn fins a sa condamnacion a mòrt. Puei, après un periòde de viatges en Mediterranèa, fondèt l'Acadèmia, la premiera escòla vertadiera dedicada a l'ensenhament de la filosofia. Platon venguèt alora una personalitat intellectuala majora dau mond grèc e foguèt invitat mai d'un còp a la cort dei tirans de Siracusa. Asssaièt sensa succès d'i aplicar lei principis de sa pensada avans de s'entornar definitivament a Atenas.

Amb Socrates e Aristòtel, Platon es un dei tres filosòfs pus importants de la Grècia Antica. Son òbra es devesida en tres partidas principalas que regardan la metafisica, la cosmologia e la politica. Lei doas premierei partidas interessèron fòrça lei pensaires mistics e lei premiers teologians crestians. La tresena aguèt una influéncia sus plusors generacions de pensaires politics car s'interessèt ai condicions necessàrias per permetre de crear una ciutat dirigida per lei principis de la filosofia e de la justícia.

1. ↑ En grèc ancian Πλάτων / Plátôn.