Plotin

Plotin (205 - 270 Ap. C.) foguèt un filosòf roman de l'Antiquitat tardièra. Foguèt lo fondator d'un corrent filosofic nomenat lo « neoplatonisme », qu'influencièt prigondament la filosofia occidentala. Installèt son escòla a Roma, en 246, e son primièr disciple foguèt Amelius. Son biais de legir los dialògs de Platon foguèt una font d'inspiracion importanta per la pensada crestiana, en plena formacion a l'epòca. L'integralitat de sos escrits foguèt publicada per un autre disciple fidèl, Porfiri de Tir, dins las Ennèadas.

La pensada de Plotin es originala perque aprigondís la reflexion de Platon e d'Aristòtel sus la natura de l'intelligéncia. Per Plotin, l'univèrs es compausat de tres realitats fondamentalas: l'Un, l'Intelligéncia e l'Arma. L'òme que fa partida del monde sensible deu, per l'introspeccion, remontar de l'Arma cap a l'Intelligéncia, puèi de l'Intelligéncia cap a l'Un e complir atal una union mistica amb lo dieu per excelléncia.