20 Dywizja Piechoty (II RP)

Ten artykuł dotyczy 20 Dywizji Piechoty okresu II RP. Zobacz też: 20 Dywizja Piechoty – inne dywizje piechoty o numerze 20.

20 Dywizja Piechoty

Historia
Państwo	Polska
Sformowanie	1921
Rozformowanie	1939
Dowódcy
Pierwszy	gen. bryg. Edmund Kessler
Ostatni	płk dypl. Wilhelm Lawicz-Liszka
Działania zbrojne
kampania wrześniowa
Organizacja
Dyslokacja	Słonim[1]
Rodzaj sił zbrojnych	Wojska lądowe
Rodzaj wojsk	Piechota
Podległość	Armia „Modlin”
Skład	78 pułk piechoty 79 pułk piechoty 80 pułk piechoty 20 pułk artylerii lekkiej
Multimedia w Wikimedia Commons

20 Dywizja Piechoty (20 DP) – wielka jednostka piechoty Wojska Polskiego II RP.

W związku z reorganizacją Wojska Polskiego, likwidowane Wojsko Litwy Środkowej wydzieliło z siebie dwie dywizje: 19 i 29 DP. Ponadto w kraju sformowano 20 Dywizję Piechoty. Oddziały dla niej wywodziły się również z obu dywizji litewsko-białoruskich. Były to: 78 (słucki) pp i 79 (białostocki) pp z 2 DLB oraz 80 (nowogródzki) pp z 1 DLB.
W okresie międzywojennym dowództwo 20 DP stacjonowało w Słonimiu. W jej skład w 1923 wchodziły: 78 pp, 79 pp i 80 pułk piechoty^[2].
W czasie kampanii wrześniowej dywizja walczyła w składzie Armii „Modlin”. Broniła ufortyfikowanych pozycji nadgranicznych pod Mławą i Rzęgnowem. Opuściwszy je, o świcie 4 września została rozbita i zdezorganizowana przez lotnictwo wroga. Odtworzona w Modlinie, walczyła nad Bugo-Narwią. 15 września wycofała się na Pragę i broniła stolicy od północnego wschodu^[3].